Je ontmoet mensen in jouw leven die emotioneel nog niet zo ver zijn als jij. Sommige van deze mensen begrijpen niet dat het probleem niet zit in verwachtingen maar in het stuk van de balans vinden tussen geven en nemen en jezelf (leren) kennen. Lieve mens, voel je nooit schuldig als je het idee hebt dat je iemand tekort doet. Als het teveel voor je wordt, neem wat afstand als dat is wat je nodig hebt. En communiceer dat. Houd het probleem wel bij jezelf als dit is wat de situatie is, een ander een schuldgevoel aanpraten is een onnodige reactie wat jou later weer in een gevoel van schuld en schaamte kan neerzetten. Leer van de ander, observeer, luister. Soms is het beter om even op de achtergrond te blijven en te luisteren voordat je gelijk in de aanval of verdediging gaat. De ander wilt jou in de meeste gevallen helemaal geen pijn doen, het meeste van de tijd wilt de ander jou doen begrijpen of jou laten begrijpen waar de ander mee zit. Een gesprek hoeft niet altijd een gevecht te zijn en het mag ook een open eind hebben. Probeer ieder in waarde te laten en de ander niet te willen overtuigen van jouw mening, dat werkt in de meeste gevallen niet en dat is daarnaast ook niet bepaald gezond.

Probeer je in te leven in de ander of in de mening van de ander. Dat gaat je wel minder makkelijk af als je weinig tot geen inlevingsvermogen hebt. Maar ook dat kan je leren. Leren door te luisteren, leren door te kijken hoe een ander ergens op reageert. Leren door te vallen. Faal, maar faal nooit om iets te proberen.

Iets is zo moeilijk als dat jij het maakt. Soms ligt het probleem niet in het grote verhaal wat er omheen ligt, maar juist in de beweging die jij met je hand maakt. Ga terug naar waar het begon, hoe ontstond het probleem. Deze discussie is nu zo groot geworden dat het al je energie in beslag neemt, maar heb je het nog over de wortels van deze heisal