Er zijn van die dagen…
Die dagen waarop ik eigenlijk genoeg tijd heb om de dingen te doen die ik zou willen doen. Genoeg tijd om de dingen in te halen waar ik eerder niet genoeg tijd voor had. Genoeg tijd om mezelf even goed te verzorgen.
En toch… Voer ik niets uit. Ik ben er gewoon, ik doe niks. En achteraf voel ik mij schuldig over het feit dat ik de eerder zo nodige tijd zo verspilt heb. Ga ik mij daardoor beter voelen? Nee, maar dat weet ik zelf ook wel.
Soms lukt het gewoon even niet. Alleen al het deel van naar de douche stappen kost mij op zulke dagen al enorm veel energie en wilskracht. Zodra ik onder de douche sta, voelt het heerlijk en heb ik er zeker geen spijt van. Maar het stukje ‘doen’ is lastig op zulke momenten. Ik kan soms simpelweg niet eens uitleggen waarom het mij zoveel moeite kost, maar dat neemt niet het feit weg dat het zo is. Mijn gevoel is er en doet er toe.
Veel mensen kunnen hun fouten en/of problemen wel inzien, maar het vergt moeite om er wat aan te doen. Soms weet je wel wat je eraan kan doen, maar het kan ook zo zijn dat je niet eens weet waar je moet beginnen omdat je niet weet wat je eraan kan doen. Hoe pak je een probleem aan als je geen idee hebt hoe? En zeker als je er geen hulp bij wilt.
Het lost zich vaak niet vanzelf op als je er wel invloed over uit kan oefenen.
Voor mij werkt het soms wel om even afstand te nemen van een situatie of gedachte om er later op een moment terug te komen als ik wat meer helder kan nadenken. Dat mag je best uitstel gedrag noemen, maar als dat werkt dan is dat het enige waar het om gaat. Ik merk dat ik het daarmee soms juist erger voor mezelf maak omdat de situaties zich dan opstapelen en het teveel voor mij wordt. Dan ineens komt er niks meer uit mijn handen en snap ik niet waarom het zoveel moeite kost om van de bank af te komen. Maar het is eigenlijk heel simpel; Mijn hoofd zit te vol. En als je hoofd te vol zit, dan doet je lichaam daaraan mee. Hoe krijg je je lichaam mee als je hoofd het even niet doet? NIET.
Dan maar even afstand nemen van de maatschappij en alle drukte. Dagje voor jezelf nemen en creatief bezig zijn. Het probleem bij mij is dan dat ik te erg daarin opga en het lastig wordt om weer deel te nemen aan de maatschappij, ik zou het liefst dan in mijn bubbel blijven voor een langere tijd. Maar hoe langer ik eruit blijf hoe zwaarder het wordt om er weer in te komen. Dus dan doe ik weer mee, maar mijn hoofd is er niet (helemaal) bij. Mijn lichaam doet mee in de maatschappij, maar mijn hoofd niet echt. Ik onderneem zonder er goed over na te kunnen denken, ik onderneem zonder er zeker achter te staan.
Dan kom ik op een punt, een moment waarop ik even de tijd heb om stil te staan bij hoe mijn leven gaat en hoe ik mij voel.
En dan weet ik het niet zo goed…
Wil ik wat veranderen? Mmm. Voel ik mij slecht? Voel ik mij goed? ‘Ik weet het niet zo goed’, ik voel mij niet persee slecht eigenlijk… Maar voel ik mij goed? Niet super goed ofzo, maar ik denk dat ik mij wel goed voel over het algemeen…
Is er wat aan de hand met mij? Misschien wel als ik het niet zo goed weet allemaal, maar wat dan?
Als ik het antwoord niet kan vinden bij mijn gevoel, dan ga ik kijken naar mijn leven in het geheel.
Neem ik teveel op mijn vork? Misschien wel, maar het werkt voor mij. ‘Het zijn alleen deze momenten dat ik mij zo voel, dat ik zo na ga denken.’ De momenten dat ik dus de tijd heb om helder na te denken. Logisch dus dat ik denk dat mijn dag invulling werkt, aangezien ik er dan niet met mijn hoofd bij ben om er goed over na te denken en/of stil bij te staan.
Pas als er iets veranderd in mijn leven zie ik wat dat ‘iets’ (heeft) veroorzaakt, zowel positief als negatief.
Dus dan zou je wat ‘moeten’ veranderen om inzicht te krijgen. Wil ik dat wel? Het loopt toch gewoon lekker… Dan kom je weer op dat punt waar ik het net over had. Ja, als jij je zo voelt als wat ik net als voorbeeld gaf dan is verandering wel een goed idee.
Maar wat moet je dan veranderen? Als ik niet weet waar het vastlopen vandaan komt.
Zou je kort afstand kunnen nemen van een routine? In relaties, werk, familie.
Als je dat zou doen, dan zie je misschien al snel in wat dat voor verandering met zich meebrengt. Misschien werk jij beter als je meer tijd alleen doorbrengt, misschien komt jouw creativiteit meer naar boven als je op een andere locatie aan de slag gaat.
Soms koppel je onbewust een emotie of gedachte aan een bepaalde omgeving. Als jij altijd aan de keukentafel met jouw laptop aan school zit en jij je op die momenten druk maakt over het hoop werk wat er nog ligt, dan zul je geheid de volgende keer dat je aan de keukentafel gaat zitten weer in die onrust belanden. Probeer van plek te veranderen en met die verandering de onrust achter te laten bij de keukentafel.